Od 19. edycji Festiwalu, na Opolskich Lamach pokazujemy w jak znakomitej formie jest obecnie polskie kino. Do Konkursu Głównego Filmów Pełnometrażowych wybraliśmy najciekawsze rodzime produkcje ostatnich lat. W sekcji zobaczycie historie ludzi mierzących się z najważniejszymi problemami współczesności - portrety jednostek i społeczne panoramy . Za pośrednictwem filmów doświadczycie całego spektrum emocji – radości, smutku, wzruszeń, a także nadziei, która jest naszym tegorocznym motywem przewodnim.
Składające się na konkurs filmy układają się w swoisty przekrój ostatnich miesięcy w polskim kinie. Wybraliśmy obrazy nie tylko ważne, ale też atrakcyjne, posługujące się różnymi oryginalnymi stylistykami i autorskimi podejściami. Oprócz fabuł pokażemy wam też najciekawsze produkcje dokumentalne, uzupełniające naszą panoramę dzisiejszej Polski o spojrzenie non-fiction. Wszystkie tytułu łączy jedno – Polska. Nasz festiwal będzie swoistym oknem, przez które będzie można wyjrzeć i zobaczyć wiele oblicz współczesnej Polski – od wsi, przez małe miasteczka aż po zakamarki stolicy.
konkurs główny
FILMÓW pełnometrażowych
oficjalna selekcja 2022
FABUŁA

Braty, reż. Marcin Filipowicz, 82’, Polska 2022
Bohater filmu, Filip, ma siedemnaście lat, stoi u progu dorosłości, ale to jeszcze dzieciak, który kocha jeździć na deskorolce. Od zawsze żyje w cieniu starszego brata, który jest dla niego mentorem, a teraz wprowadza go w dorosłość. Bracia kilka miesięcy wcześniej stracili matkę i od tego momentu nic już nie jest takie samo. Ojciec, niegdyś świetny tata i mąż, to teraz ćpun, który pogrążony w żałobie zamyka się w swoim pokoju i dzięki narkotykom jest w stanie zapomnieć o cierpieniu. Filip wierzy, że kiedyś silne więzy rodzinne wrócą i będzie pięknie jak dawniej. Ale czasu nie się cofnąć. Życie intensywnie pcha do przodu.

Cicha ziemia, reż. Aga Woszczyńska,113’, Polska, Polska, Włochy, Czechy 2021
Młode małżeństwo wynajmuje wakacyjny dom na słonecznej włoskiej wyspie. To co zastają nie spełnia jednak ich oczekiwań. Okazuje się, że basen w ogrodzie jest zepsuty. Anna i Adam, nie bacząc na to, że wyspa boryka się z brakiem wody, zatrudniają robotnika, który naprawi dla nich basen. Ciągła obecność nieznajomego narusza ich poczucie bezpieczeństwa i rozpoczyna łańcuch zdarzeń, który uruchamia w nich irracjonalne instynkty i prowadzi do najciemniejszego punktu w ich związku.

Iluzja, reż. Marta Minorowicz, 90’, Polska 2022
Film o sile ludzkiego ducha, o szukaniu pogodzenia i harmonii na przekór tragicznym okolicznościom.
Matka zaginionej córki wiele miesięcy po jej zniknięciu rozpoczyna własne, coraz bardziej irracjonalne śledztwo. Czasem gra z rzeczywistością, innym razem ją podważa. Doświadczenia te wzmacniają w niej zdolność obserwacji, co w końcu doprowadza ją do postrzegania przekraczającego granicę cudu.

Johnny, reż. Daniel Jaroszek, 119’, Polska 2022
„Johnny” to oparta na prawdziwych wydarzeniach historia, która wzrusza i inspiruje. Opowiedziana z perspektywy podopiecznego Jana Kaczkowskiego, Patryka Galewskiego – chłopaka, który nie miał łatwego startu w życiu.

Magdalena, rez. Filip Gieldon, 101’, Polska 2021
Magdalena to młoda kobieta, która komunikuje się ze światem dookoła przez muzykę. Marzy o zostaniu profesjonalną didżejką i wyjechaniu za granicę, w tym samym czasie stara się zachować kontakt ze swoją pięcioletnią córką, którą wychowuje razem ze swoją matką. Kiedy spotyka znaną didżejkę Julię, jej marzenia mają szansę się spełnić. Ta bierze ją pod swoje skrzydła i obiecuje jej wyjazd na słynną imprezę w Berlinie. Jednak, traumatyczna przeszłość od której Magdalena ucieka zaczyna ją doganiać i stoi teraz przed swoim największym wyborem – córka czy kariera?

Nie zgubiliśmy drogi, reż. Anka i Wilhelm Sasnalowie, 73’, Polska 2022
Ewa, niemająca stałej pracy tłumaczka żyje samotnie, utrzymując konieczne kontakty z rodziną. Pewnego dnia dostaje od swojego byłego partnera Eryka przesyłkę- notatnik z zapisem jego podróży. Lektura tekstu odsłania prawdziwy charakter wyprawy.

Piosenki o miłości, reż. Tomasz Habowski, 90’, Polska 2021
Ona jest dziewczyną z bloku w małym mieście, on pochodzi z zamożnej, znanej warszawskiej rodziny. Ona kelneruje i śpiewa o tym, co jej w duszy gra, on marzy o wydaniu płyty, którą utarłby nosa sławnemu ojcu-aktorowi. Poznają się, gdy ona obsługuje przyjęcie, na którym on się bawi. Połączy ich miłość do muzyki, rozdzielą ambicje i marzenia.

Tonia, reż. Marcin Bortkiewicz, 107’, Polska 2022
Tonia mieszka z ojcem i babcią. Jej matka nie żyje, ojciec nadużywa alkoholu i stracił swoją pracę. Babcia postanawia wysłać go na trzy miesiące do pracy na budowie we Włoszech. Tonia zrobi wszystko, co w jej mocy, aby udaremnić ten plan.

Wszystkie nasze strachy, reż. Łukasz Rodunda, Łukasz Gutt, 90’ Polska 2021
Daniel (Dawid Ogrodnik) jest artystą, katolikiem i aktywistą. Domy w rodzinnej miejscowości ozdobione są jego imponującymi malowidłami, rzeźby trafiają na cenione wystawy w Warszawie, a instalacje w rodzaju podświetlonej i pozdrawiającej głosami mieszkańców kapliczki służą lokalnej wspólnocie. Jego znakiem rozpoznawczym jest bluza ozdobiona tęczowymi elementami. Jako głęboko wierzący katolik, Daniel angażuje się w sprawy duchowe. Mężczyzna uważa, że kościół nie powinien być miejscem wykluczenia a w jego wspólnocie jest miejsce dla każdego bez względu na światopogląd i osobiste wybory.
DOKUMENT

30 lat wymówek, reż. Armand Urbaniak, 70’, Polska 2022
Michał "Gier" Giercuszkiewicz to mistrz perkusji, znany głównie z legendarnej grupy Dżem. Niedługo po śmierci lidera tego zespołu zaszył się w Bieszczadach i zamieszkał na tratwie. Ale mimo upływu lat jego bębny i talerze nie zarosły pajęczyną – artysta przymierza się do nagrania płyty. Pracuje w swojej samotni, w cieniu narkotykowej przeszłości, i czuje, że "to już ostatni gwizdek". Kamera towarzyszy mu w przygotowaniach, ukazując drobiny pustelniczej egzystencji i zapierające dech w piersiach krajobrazy. One też staną się częścią jego muzyki.

Boylesque, reż. Bogna Kowalczyk, 70’, Polska 2022
Lulla la Polaca (rocznik 1938) bohaterka “Boylesque" w reżyserii Bogny Kowalczyk, to najstarsza polska drag queen. Za tą sceniczną personą kryje się Andrzej - mężczyzna, który od zawsze, na przekór panującym w kraju klimatom, walczy o prawo do indywidualnej ekspresji. W filmie poznajemy jego bardziej prywatne wcielenie: jako wrażliwca i marzyciela. Jest kimś, kto umie czerpać z życia i nieźle odnajduje się w świecie portali randkowych, a zarazem człowiekiem zanurzonym w przeszłości, powoli przygotowującym się do śmierci. Robi to jednak z dużą dozą fantazji i autoironii, traktując swój występ przed kamerą niczym kolejny brawurowy performens.

Bóg i wojownicy lunaparków, reż. Bartłomiej Żmuda, 77’, Polska 2022
Owładnięty religijnym amokiem syn podejmuje krucjatę, której celem ma być nawrócenie ojca. To niezwykle karkołomne zadanie – szczególnie ze względu na postać tego drugiego. Ojcem jest bowiem Andrzej Rodan – autor skandalizujących powieści z końca lat 80. i zaprzysięgły ateista. Wspólna podróż po Polsce przywoła mnóstwo wspomnień, ale przede wszystkim stanie się okazją do kolejnych starć. Żarliwość neofity zostanie wystawiona na ciężką próbę przez nieprzebierającego w słowach, zgryźliwego antyklerykała.

Bukolika, reż. Karol Pałka, 70’, Polska 2021
Danusia i jej córka Basia żyją gdzieś na obrzeżach świata, zgodnie z rytmem i prawami natury, wśród zwierząt i duchów umarłych. Ich enklawa daje spokój i poczucie bezpieczeństwa, ale także tęsknotę za kontaktem z drugim człowiekiem. Bukolika to przypowieść o ludziach żyjących inaczej, czuła obserwacja, z której rodzi się ciekawość i próba zbliżenia.

Lombard, reż. Łukasz Kowalski, 75’, Polska 2021
W mieście zwanym "polskim Detroit", Jola i Wiesiek próbują ratować upadający biznes i rozpadający się związek. Przy ulicy Wytrwałych 1, każdego dnia walczą o przetrwanie, wspierając jednocześnie mieszkańców zubożałej, poprzemysłowej dzielnicy, udowadniając tym samym, że siła tkwi we wspólnocie.

Lot, reż. Anna Zakrzewska, Łukasz Rodunda, 69’, Polska 2021
Czy samolot jest symbolem nowoczesności i wolności, czy raczej katastrof, zamachów i głębokich politycznych podziałów? W polskim pawilonie na 58. Biennale w Wenecji artysta Roman Stańczak dosłownie wywraca luksusowy jet na drugą stronę, szukając w tym geście uniwersalnych znaczeń. Rejestracja procesu twórczego stanowi punkt wyjścia do opowieści o dramatycznym losie artysty, który po wielu latach życiowego wykluczenia i niebytu w świecie sztuki, powrócił do aktywności, niemal od razu realizując rzeźbę na najważniejszej imprezie artystycznej na świecie.

Silent Love, reż. Marek Kozakiewicz, 73’, Polska 2022
Po śmierci mamy 35-letnia Agnieszka decyduje się wziąć pod opiekę swojego nastoletniego brata Miłosza. Jest jednak coś, co przed nim ukrywa — swoją wieloletnią relację z Mają
Po śmierci mamy 35-letnia Agnieszka decyduje się wziąć pod opiekę swojego nastoletniego brata Miłosza. Zaczyna pełnić rolę zarówno mamy, jak i taty. Musi udowodnić przed sądem i urzędnikami, że nadaje się na prawnego opiekuna swojego brata. Jest jednak coś, co przed nim ukrywa – swoją wieloletnią relację z Mają. Na naszych oczach buduje się nowa, niekonwencjonalna rodzina w konserwatywnym otoczeniu małej, polskiej wsi.

Syndrom Hamleta, reż. Elwira Niewiera, Piotr Rosołowski, 85’, Polska 2022
„Być albo nie być” – w warunkach wojennych te słowa nabierają zupełnie nowych odcieni. Kilka miesięcy przed rosyjską inwazją na Ukrainę grupa młodych ludzi przygotowuje spektakl, w którym Szekspir przemówi językiem ich własnych wątpliwości, lęków i marzeń. Stoją za tym różne doświadczenia „generacji Majdanu”. Jedni przepracowują traumy po powrocie z wojny w Donbasie, inni mierzą się z pytaniami, o co tak naprawdę toczy się ukraińska walka i jak powinien zmienić się ich kraj. Teraz życie, teatr i kino na moment stają się jednym, a my jesteśmy świadkami emocjonującej psychodramy.

Ziemia, reż. Zuzanna Sokolewicz, 71’, Polska 2021
Wielogłosowy hymn na cześć wiejskich kobiet. Dojrzałych, cieleśnie i duchowo związanych z ziemią i jednoczących się w śpiewie. Wykonywane z pasją, tradycyjne pieśni zestawiano z naturą, którą rolnicy próbują ujarzmić. Surowa, autentyczna muzyka wyraża siłę, kobiecą wspólnotowość i wymianę doświadczeń, również tych trudnych. To na wzajemnej nauce wyrasta tradycja, która nie jest skostniała. Jest żywa.